تمام نکات آسیب های شیمیایی و علائم و درمان آن ها

آسیب ها و زخم های شیمیایی:

 آسیب های شیمیایی را می توان به چهار گروه تقسیم کرد: 

سوختگی اسیدی، سوختگی های قلیایی، سوختگی های فسفر و آسیب های ناشی از تزریق مواد شیمیایی. اگرچه قلیاها، به عنوان یک گروه، رایج ترین مواد شیمیایی هستند که در سوختگی های پوستی دخیل هستند، شایع ترین عامل شیمیایی منفرد درگیر، اسید سولفوریک است. با تزریق زیر جلدی روغن، رنگ و سایر مواد؛ یا از صدمات خارج عروقی داخل وریدی، با عبور داروهای شیمی درمانی و سایر عوامل دارویی به قسمت های بافت نرم دست. در واقع، بیش از ۶۰ درصد صدمات شیمیایی ناشی از حوادث ناگوار ناشی از کار است. سوختگی اسیدی باعث نکروز انعقادی می شود. قلیایی ها باعث صابونی شدن و به دنبال آن نکروز مایع می شوند و به طور کلی عمیق تر نفوذ می کنند و خطر سمیت شدید سیستمیک را به همراه دارند. مکانیسم های آسیب و روش های درمان در بین چهار گروه متفاوت است، اگرچه شباهت هایی وجود دارد.

از آن جایی که بیش تر صدمات در هنگام دست زدن به مواد شیمیایی رخ می دهد، دست و اندام فوقانی اغلب تحت تأثیر قرار می گیرند. علاوه بر این، این آسیب‌ ها، که معمولاً منجر به درگیر شدن درصد بسیار کمتری از کل سطح بدن نسبت به آسیب ‌های حرارتی می‌شوند، اغلب منجر به عوارض بیش تر می‌شوند، زیرا درصد بیش تری از این صدمات باعث سوختگی‌ های ضخیم می‌ شوند.

آسیب شیمیایی (ضایعه) چیست؟ 

ضایعه شیمیایی نتیجه موضعی واکنشی است که محصولات شیمیایی خورنده یا تحریک کننده با بافت بیولوژیکی دارند. ضایعه شیمیایی با تخریب جزئی یا کامل بافت بیولوژیکی مشخص می شود. شدت ضایعه متناسب با میزان تخریب بافت است: شدت ضایعه شیمیایی به نوع محصول شیمیایی، ماهیت بافت درگیر و ناحیه آسیب دیده مرتبط است. پوست، چشم، دستگاه گوارش و دستگاه تنفسی در تماس مستقیم با خارج بدن هستند و بنابراین هدف اولیه محصولات شیمیایی هستند. ضایعات شیمیایی آسیب هایی هستند که در اثر تماس بین محصولات شیمیایی و این بافت های خاص ایجاد می شوند. ضایعه شیمیایی ممکن است با علائم سیستمیک دیگری نیز همراه باشد. هنگامی که محصول شیمیایی عامل ضایعه شیمیایی سمی یا مضر است و به بدن می رسد و به اندام ها یا جریان خون می رسد، ممکن است با سایر اهداف بیولوژیکی تعامل داشته باشد.

صدمه های ناشی از آسیب های شیمیایی:

صدمات شیمیایی باعث تخریب بافت می شود نه در نتیجه یک فرآیند سوزاندن، بلکه بیش تر به دلیل انعقاد پروتئین بافت با نکروز در نتیجه است. تفاوت عمده بین آسیب های حرارتی و شیمیایی مدت زمان تخریب بافت است. صدمات ناشی از سوختگی حرارتی نتیجه قرار گرفتن در معرض لحظه ای است، در حالی که آسیب های شیمیایی تا زمانی که عامل خاطی به طور کامل حذف یا خنثی نشود، باعث آسیب می شود. بنابراین، مهم ترین مراحل در مدیریت اولیه یک بیمار آسیب دیده شیمیایی عبارتند از: حذف هر گونه لباس آلوده به عامل خاطی و آبیاری فوری، فراوان و مداوم با آب. این به رقیق کردن عامل شیمیایی، به حداقل رساندن تماس و نفوذ بافت، کاهش سرعت واکنش شیمیایی، کاهش متابولیسم بافت و بازگرداندن pH طبیعی پوست کمک می‌کند. فقط آسیب ‌های ناشی از عناصر سدیم، پتاسیم و لیتیوم نباید با آب آبیاری شوند. ، که باعث احتراق و آسیب حرارتی اضافی می شود.

همه چیز درباره آسیب سلولی:

آسیب شیمیایی و صدمات شیمیایی از آسیب مستقیم به سلول ها و بافت ها توسط عوامل سوزاننده (مانند اسید یا بازهای قوی) تا آسیب ناشی از سمومی که ممکن است در تعداد محدودی از انواع سلولی اهداف بسیار خاصی داشته باشند (مانند ترکیبات ارگانوفسفره که انتقال دهنده های عصبی را در نورون ها شبیه سازی می کنند،) متغیر است. باعث دپلاریزاسیون کنترل نشده که می تواند منجر به مرگ سلولی شود). برخی از مواد شیمیایی منجر به تولید مواد سمی می شوند. به عنوان مثال: تولید رادیکال های آزاد در سلول های کبدی که واسطه های نهایی آسیب هستند. بسیاری از مواد شیمیایی و داروها باید قبل از اینکه برای سلول ها سمی شوند (معمولاً توسط سیستم سیتوکروم P-450 کبد) متابولیزه شوند. پلی‌ مورفیسم‌های ژنتیکی در این آنزیم‌ های متابولیسم‌کننده دارو در هر فرد می‌تواند منجر به تفاوت‌های زیادی در دوز مؤثر داروها و پتانسیل تولید متابولیت‌ های سمی از ترکیبات مختلف شود.

سوختگی شیمیایی چیست؟

 سوختگی شیمیایی زمانی اتفاق می افتد که پوست یا چشم شما با یک ماده محرک مانند: اسید یا باز تماس پیدا کند. سوختگی های شیمیایی به عنوان سوختگی سوزاننده نیز شناخته می شوند. آن ها ممکن است واکنشی روی پوست یا بدن شما ایجاد کنند. اگر مواد شیمیایی بلعیده شوند، این سوختگی ها می توانند اندام های داخلی شما را تحت تاثیر قرار دهند. در صورت قورت دادن یک ماده شیمیایی باید فوراً دهان خود را از نظر بریدگی یا سوختگی بررسی کنید. همچنین باید با مرکز کنترل مسمومیت محلی تماس بگیرید یا در صورت قورت دادن یک ماده شیمیایی فوراً به اورژانس مراجعه کنید. پزشک سوختگی را بر اساس میزان آسیب و عمق خود سوختگی طبقه بندی می کند: آسیب به لایه بالایی پوست یا اپیدرم، سوختگی سطحی نامیده می شود. قبلاً به این سوختگی درجه یک می گفتند. آسیب به لایه دوم پوست یا درم، آسیب ضخامت جزئی یا آسیب پوستی نامیده می شود. قبلاً به این سوختگی درجه دو می گفتند. آسیب به لایه سوم پوست یا بافت زیر جلدی به عنوان آسیب کامل ضخامت شناخته می شود. قبلاً به این سوختگی درجه سه می گفتند.

چه چیزی باعث سوختگی شیمیایی می شود؟

 اسید ها و بازها باعث بیش تر سوختگی های شیمیایی می شوند. سوختگی های ناشی از مواد شیمیایی می تواند در مدرسه، محل کار یا هر مکانی که با مواد شیمیایی کار می کنید اتفاق بیفتد. برخی از رایج ترین محصولاتی که باعث سوختگی شیمیایی می شوند عبارتند از: اسید باتری ماشین سفید کننده آمونیاک پاک کننده های دندان مصنوعی محصولات سفید کننده دندان محصولات کلرزنی استخر.

چه کسانی در معرض خطر سوختگی شیمیایی هستند؟

 افرادی که بیش ترین خطر سوختگی شیمیایی را دارند نوزادان، سالمندان و افراد دارای معلولیت هستند. این گروه ها ممکن است نتوانند مواد شیمیایی را به درستی مدیریت کنند. اگر بدون کمک اسید ها یا مواد شیمیایی دیگر را استفاده می کنید و تحرک شما کاهش یافته است، ممکن است در معرض خطر سوختگی های شیمیایی باشید.

علائم سوختگی شیمیایی چیست؟

 علائم سوختگی شیمیایی بسته به نحوه وقوع سوختگی می تواند متفاوت باشد. سوختگی ناشی از یک ماده شیمیایی که بلعیده اید علائم متفاوتی نسبت به سوختگی هایی که روی پوست شما ایجاد می شود ایجاد می کند. علائم سوختگی شیمیایی به موارد زیر بستگی دارد: مدت زمانی که پوست شما با ماده شیمیایی در تماس بوده است این ماده شیمیایی استنشاق یا بلعیده شده باشد آیا پوست شما بریدگی یا زخم باز داشته یا در حین تماس دست نخورده بوده است محل تماس مقدار و قدرت ماده شیمیایی مورد استفاده این ماده شیمیایی گاز، مایع یا جامد است.

سوختگی شیمیایی چگونه تشخیص داده می شود؟

 ارائه‌دهنده مراقبت‌های بهداشتی شما بر اساس عوامل متعددی تشخیص می‌دهد. این ها ممکن است شامل موارد زیر باشد: سطح درد در ناحیه آسیب دیده میزان خسارت وارده به منطقه عمق سوختگی علائم عفونت احتمالی مقدار تورم موجود.

چگونه می توانم از سوختگی شیمیایی جلوگیری کنم؟ 

شما می توانید با رعایت روش های ایمنی و رعایت اقدامات احتیاطی در هنگام کار با مواد شیمیایی از سوختگی شیمیایی جلوگیری کنید. این شامل: دور نگه داشتن مواد شیمیایی از دسترس کودکان نگهداری مواد شیمیایی به درستی و ایمن پس از استفاده استفاده از مواد شیمیایی در محیطی با تهویه مناسب مواد شیمیایی را با برچسب هشدار در ظروف اصلی خود بگذارید اجتناب از استفاده از مواد شیمیایی اجتناب از اختلاط مواد شیمیایی با سایر مواد شیمیایی فقط خرید مواد شیمیایی در ظروف محافظ دور نگه داشتن مواد شیمیایی از غذا و نوشیدنی پوشیدن لباس و لباس محافظ هنگام استفاده از مواد شیمیایی.

نحوه درمان زخم شیمیایی در منزل:

چه دست خود را روی ظرف شیرینی بسوزانید، چه زمان زیادی را زیر نور خورشید بگذرانید یا قهوه داغ را روی پای خود بریزید، سوختگی مطمئناً خوشایند نیست. متأسفانه سوختگی یکی از شایع ترین آسیب های خانگی است. سوختگی ها بر اساس شدت آنها دسته بندی می شوند. سوختگی درجه یک کمترین شدت را دارد زیرا فقط لایه بیرونی پوست را تحت تاثیر قرار می دهد. معمولاً فقط باعث درد خفیف، قرمزی و تورم می شود. سوختگی درجه دو بر لایه‌های عمیق‌تر پوست تأثیر می‌گذارد و باعث ایجاد تاول و پوست سفید، مرطوب و براق می‌شود. سوختگی های درجه سوم شامل آسیب به تمام لایه های پوست می شود، در حالی که سوختگی های درجه چهارم ممکن است مفاصل و استخوان ها را درگیر کنند. سوختگی های درجه سه و چهار جزو فوریت های پزشکی محسوب می شوند و فقط باید در بیمارستان درمان شوند. شما می توانید اکثر سوختگی های درجه یک و سوختگی های درجه دو با قطر کمتر از ۳ اینچ را در خانه درمان کنید. در ادامه بخوانید تا بدانید کدام درمان ها برای بهبود پوست شما بهترین هستند و همچنین از کدام داروها باید اجتناب کرد.

سخن نهایی:

مواد شیمیایی زیادی وجود دارند که می توانند باعث سوختگی شوند. اگرچه آنها به طور کلی ماهیتی اسیدی و بازی دارند، اما بیش از یک میلیون ترکیب شیمیایی شناخته شده وجود دارد که ۳۰۰ مورد از آنها توسط انجمن ملی حفاظت از آتش، مواد شیمیایی بسیار خطرناک اعلام شده است. سوختگی های شیمیایی حدود ۱۰.۷ درصد از کل جراحات سوختگی و ۳۰ درصد مرگ و میر ناشی از سوختگی را تشکیل می دهند. مواد شیمیایی را می توان به عنوان ترکیبات اسیدی، قلیایی، آلی و معدنی طبقه بندی کرد. اسیدها با دناتوره کردن و انعقاد پروتئین ها عمل می کنند. سوختگی قلیایی باعث سوختگی عمیق تری نسبت به سوختگی اسیدی می شود.