۴ نکته کلی برای جلوگیری از قطع عضو

یک مطالعه که در سال ۲۰۰۵ توسط دانشگاه منچستر و انستیتوی اقتصاد سلامت سوئد انجام شده است تخمین می زند که در سراسر جهان یک اندام در اثر نتیجه مستقیم دیابت هر ۲۰ ثانیه قطع می شود که این مقدار در یک سال تقریبا بیش از ۱ میلیون قطع عضو را شامل می شود . از سوی دیگر ، یک مطالعه اروپایی در سال ۲۰۱۶ نشان داد که در کشور هایی که توسط سازمان همکاری و توصیه اقتصاد بر آنها نظارت می شود ، هر هفت دقیقه یک بار یک قطع عضو به طور مستقیم به یک بیماری مربوط می شود . این یعنی سالانه بیش از ۷۵۰۰۰ قطع عضو دیابتی . اما در سال ۲۰۱۴ ، مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری تنها ۱۰۸،۰۰۰ قطع عضو مربوط به دیابت را فقط در ایالات متحده گزارش داد.

در حالی که نمی توان میزان قطع عضو فعلی را تأیید کرد اما تعداد زخم های مربوط به دیابت به دلیل نظارت ناکافی بیمار در طول روند بهبود ، افزایش یافته است . اندکی پس از تشخیص ، افراد مبتلا به دیابت غالباً دچار نوروپاتی محیطی می شوند یعنی توانایی احساس درد در اندام های پایینی خود را از دست می دهند ، از آن جایی که پا از سیستم عصبی مرکزی دورتر است نسبت به اندام های دیگر زود تر به نوروپاتی مبتلا می شود که همین امر منجر به ایجاد زخم ها و زخم های باز می شود. به گفته یکی از پزشکان : “من اخیراً یک بیمار داشتم که چند روز بود که بر روی ناخن خود راه می رفت اما متوجه آن نشده بود .”

درد اولین خط دفاعی بدن است که در هنگام شناسی بیماری و درمان جراحت ، احساس می شود . بدون درد ، متوجه نشدن زخم و جراحت و به سراغ درمان آن رفتن کم تر می شود ، که همین عامل ، خطر عفونت را افزایش می دهد . دیابتی ها همچنین در معرض ابتلا به بیماری شریان محیطی هستند که این بیماری می تواند خطر کشته شدن توسط عفونت را افزایش دهد ؛ گاهی اوقات قطع عضو پا یا پا ها  تنها راه نجات جان بیمار است.

با این حال قطع عضو تضمین کننده سلامت دیابتی ها نیست. میزان مرگ و میر در میان دیابتی های دارای قطع عضو زیاد است زیرا بسیاری از آنها دارای بیماری های مرحله آخر مانند بیماری های قلبی عروقی هستند و یا به دلیل  محدود شدن تحرک آن ها  ، افراد دیابتی مستعد سکته یا حمله قلبی می شوند . یکی از پزشکان می گوید : “بعضی اوقات آنها حتی بعد از قطع عضو از رختخواب خارج نمی شوند ، آنها از نظر خودشان مانند جذامی های امروزی هستند.”

نکته اصلی جلوگیری از این قطع عضو ، نظارت صحیح است. پزشکان توصیه می کنند که افراد دیابتی هر روز پاهای خود را چک کنند و در صورت مشاهده هر چیز غیرطبیعی ، باید برای معاینه مستقیم دمای بدن به پزشک مراجعه کنند. برای بسیاری از افراد دیابتی ، این کار یک هدف غیر واقعی است .

در ادامه به بررسی ۴ نکته کلی برای جلوگیری از قطع عضو می پردازیم :

۱ . به بدن خود توجه کنید

نیاز به قطع عضو یک شبه اتفاق نمی افتد. در حقیقت ، چندین علائم هشدار دهنده وجود دارد که افراد مبتلا به دیابت یا PAD می توانند با توجه به آن ها از قطع عضو جلوگیری کنند . مهمترین آنها نوروپاتی است که احساس بی حسی در هر اندام است. همچنین باید مراقب هرگونه پینه و زخمی باشید زیرا در صورت عدم درمان ، این ها می توانند آلوده شوند. سرانجام ، قرمزی و چرک نیز ممکن است نشانگر مرگ یک بافت باشد که ممکن است نیاز به قطع عضو نیز داشته باشد. درد می تواند کمک کننده باشد زیرا باعث توجه به مشکلات به وجود آمده احتمالی می شود ، بنابراین باید به هر درد و یا هر درد تصادفی در اندام های خود توجه کنید.

2. از پاهای خود محافظت کنید

قطع عضو اندام تحتانی تقریباً متداول ترین نوع آن است. به همین دلیل مراقبت از پاهایتان بسیار مهم است. ساده ترین راه حل ، پوشیدن کفش مناسب در هر زمان است که می تواند در جلوگیری از آسیب دیدگی و قرار گرفتن در معرض آسیب توسط اشیا اطراف به شما کمک کند. کفش باید روی پای شما محکم و مطمئن باشد اما جریان خون را محدود نکند ؛ تمیز کردن پاها ، از بین بردن پوست مرده و باکتری های مضر نیز به همان اندازه مهم است. در آخر ، هفته ای یکبار ناخن های پا را کوتاه کنید ، این امر احتمال عفونت های قارچی و آسیب های ناخن های رشد یافته در گوشت را به حداقل می رساند.

۳ . جریان خون را افزایش دهید

قطع عضو اغلب نتیجه کاهش خون در یک اندام یا در یک بخش از بدن است. طبق گزارش بهداشت دیابت ، سیگار کشیدن یکی از دلایل اصلی محدود شدن جریان خون است ، همه افراد باید از دخانیات خودداری کنند – اما اگر دیابتی یا مبتلا به PAD هستید ، باید جدا از دخانیات دوری کنید . ورزش منظم نیز می تواند گردش خون را بهبود بخشد ، حتی ورزشی به سادگی دوچرخه سواری روزانه می تواند تأثیر بسیار مثبتی داشته باشد.

4. مراقبت صحیح از زخم را در اولویت قرار دهید

همانطور که در بالا ذکر شد ، بیماران دیابتی باید به ویژه نسبت به زخم های باز احتیاط کنند. از آنجا که احتمال عفونت بسیار زیاد است ، افراد برای به حداقل رساندن خطر کلی باید به مراقبت های پزشکی حرفه ای و محصولات پیشرفته ی مراقبت از زخم اعتماد کنند.