آمپوتاسیون باعث درد شدید می شود و تهدیدی برای سلامتی است. باعث قطع قسمتی از پا یا دست می شود. معمولا انگشت، پا، ساق پا یا دست بریده می شود. حتی اگر به عنوان یک نتیجه بد پذیرفته شود، قطع عضو آخرین توقف در روش های درمانی است. یک پروتز (دست و پای مصنوعی) به جای پا یا بازوی قطع شده قرار داده می شود.
گرچه قطع عضو به دلایل بسیاری انجام می شود، اما شایع ترین علت آن اغلب بیماری های عروقی پیشرفته به علت آترواسکلروز است. هنگامی که بیماری های عروقی به موقع درمان نمی شوند و یا هیچ روش درمانی برای خونرسانی به بافت وجود نداشته باشد، بافت زندگی خود را به سطح برگشت ناپذیر از دست می دهد و آمپوتاسیون به عنوان آخرین گزینه انتخاب می شود. گاهی اوقات، قطع عضو به علت درد شدید یا عفونت انجام می شود.
آمادگی:
قبل از قطع عضو، متخصص، سلامت عمومی بیمار و وضعیت دست یا پا را که برای قطع عضو طراحی شده است ارزیابی می کند. هدف تعیین این است که آیا بافت قابل بازیافت بدون قطع عضو است یا نه. بررسی وضعیت کلی بیمار از جهت رنگ، بو، خونریزی، گانگرن، عفونت و درد در قسمت آمپوتاسیون و حرکت کردن یا نکردن دست یا پا انجام می شود. سونوگرافی و آنژیوگرافی رنگی داپلر ممکن است برای ارزیابی گردش خون بافت جهت اینکه آیا پا یا بازو می تواند درمان شود مورد نیاز است. چاقی، دیابت، نارسایی قلبی، فشار خون بالا، نارسایی کلیه و عفونت ها باعث افزایش خطر آمپوتاسیون و خطرات بعد از قطع عضو می شود. با توجه به تمام این اطلاعات، متخصص قطع عضو و سطح را تعیین می کند. بسته به نوع جراحی و بیهوشی، داروهای مورد استفاده توسط بیمار قطع می شود.
چه زمانی قطع عضو لازم است؟
به طور کلی، قطع عضو به دلیل بیماری های عروقی، جراحات و سرطان انجام می شود. شایع ترین علت، انسداد رگ است. به طور کلی، ۹۰٪ از همه قطع عضوها به دلیل انسداد عروقی ایجاد می شود. قطع عضو، زمانی که درمان با سایر روش ها ناموفق است، یا اگر بیمار برای حالت های برنامه ریزی شده نامناسب باشد، لازم است. اگر آمپوتاسیون انجام نشود، گانگرن و عفونت پیشرفت می کند و زندگی بیمار را به خطر می اندازد.
چه کاری هایی در قطع عضو انجام می شود؟
برای قطع عضو با محافظت از بافت زنده ، قسمتی از عضو که لازم است قطع می شود. هدف این است که بدون هیچ گونه مشکلی بهبود زخم را ارائه دهیم و با قرار گرفتن پای مصنوعی، تحرک کافی برای بیمار فراهم شود. تصمیم گیری در مورد قطع عضو نیاز به دانش و تجربه جدی دارد. اگر برنامه ریزی مناسب انجام نشود، بافت باقی مانده نمی تواند بهبود یابد و در این حالت ممکن است مجددا قطع عضو انجام شود.
پس از تصمیم گیری ، بیهوشی مناسب انجام می شود و بیهوشی عمدتا با اسپاینال یا اپیدورال از کمر انجام می شود. اگر بافت دچار عفونت شود، می توان یک آمپوتاسیون دو مرحله ای انجام داد. ابتدا قسمت عفونی بریده شده و زخم بسته نمی شود. هنگامی که عفونت در عرض چند روز درمان شد، با یک برش تمیز از بالا بسته می شود.
پس از قطع عضو چه اتفاقاتی ممکن است رخ دهد؟
پس از قطع عضو، . پانسمان هر روز انجام می شود. متخصص هر دو هفته یکبار بهبود زخم را ارزیابی می کند. بازیابی کامل ۴ تا ۸ هفته طول می کشد.
توانبخشی زخم و پا به سرعت بعد از قطع عضو شروع می شود. در روز اول، تمرینات کششی، سپس انتقال از تخت به صندلی چرخدار و آموزش استفاده از عصا انجام می شود. در نهایت بیمار یاد می گیرد با دادن فشار به پا به زندگی خود ادامه دهد.
آموزش پای پروتز یا مصنوعی می تواند در عرض ۱۰ روز پس از جراحی شروع شود. به طور کلی، آماده سازی پروتز ممکن است ۴ تا ۶ هفته طول بکشد .
عوارض جانبی:
هر روش جراحی خطر دارد. این یک عملیات است که در سالمندان و افرادی که بیماری های متعدد دارند ممکن است خطراتی داشته باشد. عفونت ، خونریزی، مشکلات بهبود زخم، عدم توانایی اتصال به مفاصل و مشکل در حرکت مشکلاتی است که می تواند پس از جراحی بروز کند.
بیماران پس از قطع عضو باید چه کار کنند؟
هنگامی که زخم قطع عضو بهبود یافته و پروتز قابل استفاده شود، مشکل به ندرت توسعه می یابد. فقط ممکن است، بیماری عروق در رگ های باقی مانده پیشرفت کند و مشکلات مشابهی ایجاد کند. بنابراین، باید خطرات ابتلا به بیماری های عروقی را از بین برد. اول از همه، کشیدن سیگار ممنوع است ، در صورت ضرورت، کاهش وزن مطلوب، فشار خون و قند خون باید تحت کنترل باشد. به بیماران توصیه می شود به طور منظم ورزش کنند. هنگامی که استفاده از پروتز به حالت مناسب تبدیل شد بیمار بایستی فعالیت طبیعی خود را به طور فعال انجام دهد. بیماران فعال احساس بهتری خواهند داشت.
دیدگاهی یافت نشد