همه چیزهایی که شما باید در مورد بخیه ها بدانید!

بررسی اجمالی

بخیه ها توسط پزشک شما برای بستن برش های پوست یا بافت های دیگر استفاده می شود. وقتی پزشک شما زخم شما را بخیه می کند، از سوزنی که نخ به آن وصل است برای بخیه زدن زخم استفاده می کند.

انواع مختلفی از مواد وجود دارد که می تواند برای دوخت استفاده شود. پزشک شما ماده ای مناسب را برای زخم شما انتخاب می کند.

انواع بخیه ها

انواع بخیه ها را می توان به روش های مختلفی طبقه بندی کرد.

اول، مواد بخیه را می توان به عنوان قابل جذب یا غیر قابل جذب طبقه بندی کرد.

بخیه های جاذب نیازی ندارند تا پزشک آنها را از بین ببرد. این بدان دلیل است که آنزیم هایی که در بافتهای بدن شما وجود دارد، به طور طبیعی آنها را هضم می کند.

بخیه های غیر قابل جذب باید بعداً توسط پزشک از بین بروند.

دوم ، نوع بخیه را می توان با توجه به ساختار مواد طبقه بندی کرد. بخیه های مونوفیلمنت از یک ساختار واحد تشکیل شده است. این اجازه می دهد تا بخیه راحت تر از بین بافت ها عبور کند. بخیه های بافته از چندین نخ کوچک تشکیل شده که به هم وصل شده اند. این می تواند منجر به بستن بهتر زخم شود اما احتمال عفونت را افزایش می دهد.

سوم ، بخیه ها را می توان از این نظر که از مواد طبیعی یا مصنوعی ساخته شده اند طبقه بندی کرد. با این حال ، از آنجا که تمام مواد بخیه استریل شده است ، این تمایز به ویژه مفید نیست.

انواع بخیه های قابل جذب

• بخیه GUT . این بخیه طبیعی برای ترمیم زخم های بافت نرم داخلی استفاده می شود. از این بخیه نباید در عمل های قلبی عروقی یا عصبی استفاده کرد. بدن نسبت به این بخیه قوی ترین واکنش را نشان می دهد و غالباً زخم می شود. معمولاً از این بخیه در جراحی زنان و زایمان استفاده نمی شود.
• Polydioxanone (PDS) این بخیه مونوفیلمنت مصنوعی می تواند برای بسیاری از انواع ترمیم زخم بافت نرم (مانند بستن شکم) و همچنین برای جراحی های قلبی در کودکان استفاده شود.
• Poliglecaprone (MONOCRYL) این نخ بخیه مصنوعی برای مصارف عمومی در ترمیم بافت نرم استفاده می شود. این ماده نباید برای اقدامات قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود. این بخیه بیشتر برای بستن پوست به روش نامرئی استفاده می شود.
• Polyglactin ویکریل. این بخیه بافته مصنوعی برای ترمیم زخم های دست یا صورت مناسب است. نباید از آن در جراحی های قلبی عروقی یا عصبی استفاده شود.

انواع بخیه های غیر قابل جذب

نمونه هایی از بخیه های غیر قابل جذب را می توان در زیر مشاهده کرد. از این نوع بخیه ها می توان به طور کلی برای ترمیم بافت نرم استفاده کرد ، از جمله برای هر دو روش قلبی عروقی و عصبی.

• بخیه نایلون یک بخیه مونوفیلامنت طبیعی است.
• پلی پروپیلن (Prolene). بخیه مونوفیلامنت مصنوعی.
• ابریشم یک بخیه طبیعی بافته شده
• پلی استر (اتیبوند) یک بخیه مصنوعی بافته شده

انتخاب بخیه و تکنیک ها

مواد بخیه با توجه به قطر رشته بخیه درجه بندی می شوند. سیستم درجه بندی با استفاده از حرف “O” که قبل از آن عدد استفاده می شود ، قطر بخیه را نشان می دهد. هرچه این عدد بیشتر باشد ، قطر رشته بخیه کوچکتر است.

مواد بخیه نیز به یک سوزن وصل شده است. سوزن می تواند ویژگی های مختلفی را داشته باشد. همچنین می تواند در اندازه های مختلف باشد. سوزن های بزرگتر می توانند بافت بیشتری را در هر بخیه ببندند در حالی که سوزن های کوچکتر برای زخم های کوچک هستند.

درست مانند انواع مختلفی از بخیه ها ، تکنیک های بخیه متفاوتی وجود دارد. بعضی از آنها :

بخیه های یک ساختاری

در این روش از یک رشته تک ماده ایی بخیه استفاده می شود. این نوع بخیه به سرعت انجام می شود و بسیار مقاوم است.

بخیه هایی چند ساختاری

این روش بخیه برای بستن زخم از چندین رشته مواد بخیه استفاده می کند. پس از ایجاد بخیه ، مواد برش داده می شوند و گره می خورند. این روش منجر به بسته شدن زخم به صورت ایمن می شود. اگر یکی از بخیه ها شکسته شود ، باقی مانده بخیه هنوز زخم را در کنار هم نگه می دارد.

بخیه های عمیق

این نوع بخیه در زیر لایه های بافتی درون پوست قرار می گیرد. آنها ممکن است همیشگی باشند یا بعد از مدتی برداشته شوند. این بخیه ها اغلب برای بستن لایه های پوست صورت مورد استفاده قرار می گیرند.

بخیه های مخفی

این نوع بخیه به گونه ای اعمال می شود که بخیه زیر پوست باشد (یعنی در زیرپوست در ناحیه ای که قرار است بخیه انجام شود.) این نوع بخیه به طور معمول در پوست حل می شود و اغلب هنگام ایجاد زخم های بزرگ استفاده می شود.

بخیه های پارچه ایی

این نوعی بخیه متوالی است که در اطراف یک ناحیه قرار داده می شود.  از این نوع بخیه برای جمع کردن زخم استفاده می شود.

بخیه های زیر پوستی

این بخیه ها در لایه درم پوست شما قرار دارند ، لایه ای که در زیر لایه بالایی پوست شما (سطحی) قرار دارد. بخیه های کوتاه در یک خط به موازات زخم شما قرار می گیرند. بخیه ها در انتهای زخم گره می خورند.

برداشتن بخیه

زمان که لازم است بخیه های شما برداشته شود بستگی به مکان زخم در بدن شما دارد. طبق گفته پزشک آمریکایی ، برخی از زمان های لازم برای زخم ها به شرح زیر است:

• پوست سر: ۷ تا ۱۰ روز
• صورت: ۳ تا ۵ روز
• قفسه سینه یا تنه: ۱۰ تا ۱۴ روز
• بازوها: ۷ تا ۱۰ روز
• پاها: ۱۰ تا ۱۴ روز
• دست یا پا: ۱۰ تا ۱۴ روز
• کف دست یا کف پا: ۱۴ تا ۲۱ روز

برای برداشتن بخیه ها ، ابتدا پزشک شما ناحیه را بررسی می کند. آنها در ابتدا، انتهای بخیه شما را برداشته و بخیه را برش می دهند. سپس ، آنها به آرامی رشته بخیه را بیرون می کشند.

در آخر

بخیه ها توسط پزشک استفاده می شود تا زخم ها بسته شود. انواع مختلفی از مواد بخیه موجود است. علاوه بر این ، تکنیک های بخیه بسیاری وجود دارد که قابل استفاده است. پزشک شما هر دو موضوع،ماده بخیه صحیح و تکنیک مورد استفاده را برای شرایط شما انتخاب می کند. قبل از عمل با پزشک خود در مورد هرگونه نگرانی درباره بخیه صحبت کنید.

Source: www.healthline.com