بریدگی جزئی ، خراش و تاول از عوارض جانبی طبیعی یک زندگی است. اگر فرایندهای ترمیم زخم در بدن شما به درستی کار کنند ، ممکن است حتی چنین آسیب های کوچکی را مشاهده نکنید ، زیرا آنها خیلی سریع بهبود می یابند.
با این حال ، این در مورد افراد دیابتی صدق نمی کند. اگر مبتلا به دیابت هستید ، احتمالاً می دانید که حتی خراش ها و زخم های ناچیز نیز می توانند به زخم های خطرناک تبدیل شوند.
با درک اینکه چرا ترمیم زخم های دیابتی طول می کشد و با کسب اطلاعات بیشتر در مورد بهترین گزینه های درمان زخم دیابتی ، می توانید از عوارض خطرناک زخم های دیابتی جلوگیری کرده و کیفیت زندگی را حفظ کنید.
چه چیزی زخم های دیابتی را با زخم های معمولی متفاوت می کند؟
چه چیزی زخم های دیابتی را با زخم های معمولی متفاوت می کند؟ این یک سوال مهم است که باید بررسی شود تا بتوانید از زخم دیابتی مراقبت های لازم برای محافظت از بدن در برابر عوارض جدی را داشته باشید.
روند بهبودی طبیعی زخم بدن
زخم به معنای شکستگی یا باز شدن پوست است. از آنجا که پوست شما از بقیه بدن در برابر عوامل بیماری زا و باکتری محافظت می کند ، ایجاد زخم مانند سوراخ یا بریدگی باعث ایجاد عفونت می شود.
در هر فردی که تحت تأثیر دیابت نباشد ، هر زخمی زمان ایجاد روند بهبودی طبیعی را آغاز می کند. پس از آغاز روند بهبود ،خون جریان می یابد و در نهایت لخته می شود و یک پوسته ایجاد می کند ، که این لخته هدف ارزشمندی را برای محافظت از بافت های زیرین در برابر باکتری ها دارد.
پس از تشکیل پوسته ، سیستم ایمنی بدن با باز کردن رگهای خونی مجاور برای رساندن اکسیژن و مواد مغذی به زخم ، به درمان آن کمک می کند. سیستم ایمنی بدن این امکان را برای گلبول های سفید خون فراهم می کند تا بتوانند از عفونت جلوگیری کنند ، با میکروب ها مقابله کرده و هنگام بهبودی از زخم پشتیبانی کنند.
کل این فرآیند معمولاً فقط حدود دو تا پنج روز طول می کشد ، اما ترمیم عروق شکسته و رشد بافت های جدید ، چند هفته طول می کشد.
روند بهبودی با دیابت
متاسفانه ، دیابت روند طبیعی و کارآمد بدن را قطع می کند. عدم تعادل سطح گلوکز خون به علت دیابت اساساً گلبولهای سفید خون را کم کرده و عملکرد آنها را مختل می کند. بدون گلبول های سفید خون برای دفع باکتری ها ، عفونت بدون دردسر ریشه می گیرد و در هر زخمی گسترش می یابد.
دیابت همچنین با گردش خون ضعیف همراه است ، که این موضوع مشکل را بیشتر می کند ، زیرا گردش خون قوی برای سلولهای قرمز خون برای رساندن مواد مغذی به زخم مورد نیاز است. این باعث می شود که زخم در برابر عفونت آسیب پذیر و از نظر مواد مغذی مورد نیاز برای التیام دچار کمبود شود.
از این بدتر ، دیابت باعث آسیب عصبی نیز می شود. این بدان معناست که شما ممکن است نتوانید زخم آلوده را احساس یا حس کنید. 15% از بیماران دیابتی از زخم پای دیابتی رنج می برند ، تقریباً نیمی از آنها به دلیل عوارض شدید در بیمارستان بستری می شوند و نزدیک به ۲۵٪ آنها باید قطع عضو شوند.
دیابت مکانیسم های بهبود طبیعی بدن را به شدت محدود می کند و شرایط مناسبی را برای ایجاد عفونت ایجاد می کند.
شایع ترین محل ایجاد زخم های دیابتی
زخم ها می توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند ، اما دیابتی ها بیشتر در معرض بریدگی ، خراش و زخم اندام های تحتانی خود هستند.
زخم های ناشی از دیابت بیشتر در زانوها و پاها ایجاد می شود ، اما بیشتر در پاها به صورت زخم پای دیابتی دیده می شوند. با توجه به اینکه مشکلات پای دیابتی شایعترین علت بستری شدن در بیماران دیابتی است ، درمان مناسب برای سلامتی ضروری است.
زخم پای دیابتی چیست؟
زخم پای دیابتی درست مثل هر زخم طبیعی شروع می شود. این ممکن است یک برش ، خراش ، تاول یا آسیب جزئی دیگر باشد. عوارض دیابت کنترل نشده ، از جمله گردش خون ضعیف و آسیب عصبی ، از بهبود طبیعی چنین زخم هایی جلوگیری می کند. همچنین در صورت وجود این مشکل پوست بیشتر تجزیه می شود و لایه های عمیق تری از بافت را در معرض باکتری ها و عفونت قرار می دهد.
آیا زخم پای دیابتی دارید؟
از آنجا که آسیب عصبی ممکن است از احساس درد و وجود زخم پای دیابتی شما جلوگیری کند ، مهم است که هر روز پاهای خود را بازرسی کنید. در صورت مشاهده علائم زیر، سریعا به دنبال مراقبت های پزشکی باشید:
- زهکشی از پا که باعث لک شدن جوراب می شود.
- تورم غیرمعمول
- تحریک و قرمزی
- بوی شدید از یک یا هر دو پا
- بافت سیاه اطراف زخم پا
بسیاری از زخم های پای دیابتی در زیر انگشت شست ایجاد می شوند. هرچه زودتر بتوانید زخم پای دیابتی خود را شناسایی کرده و تحت درمان قرار بگیرید ، احتمال پیشگیری از عوارض شدید بیشتر است.
اگر زخم دیابتی شما از مراقبت مناسب برخوردار نشود چه اتفاقی می افتد؟
متأسفانه ، اگر زخم دیابتی را نادیده بگیرید ، به راحتی درمان نخواهد شد و شدیدتر می شود. به طور کلی زخم های پای دیابتی حدود ۸۵% از قطع عضوهایی است که در بزرگسالان اتفاق می افتد.
اگر درمان و مراقبت از زخم دیابتی به درستی انجام نشود ، زخم دیابتی شما به احتمال زیاد به یک عفونت عمیق تبدیل می شود که باعث از بین رفتن بافت سالم و انتقال مستقیم عفونت به استخوان می شود. متوقف شدن این نوع از عفونت به سختی امکان پذیر است .
بیش از ۷۰،۰۰۰ آمریکایی سالانه درگیر قطع عضو می شوند اما با مراقبت مناسب از زخم دیابتی این مشکل قابل پیشگیری است.
چه ارتباطی بین سطح قند خون و مراقبت از زخم وجود دارد؟
وقتی بدن شما نتواند انسولین ، هورمونی که قند را به انرژی قابل استفاده تبدیل می کند ، به درستی تولید یا استفاده کند ، دیابت ایجاد می شود. وقتی انسولین نتواند کار خود را انجام دهد ، گلوکز در خون جمع می شود و باعث عوارض شدید سلامتی می شود.
قند خون بالا عملکردهای طبیعی درمانی بدن را از چند طریق کم می کند:
- باعث التهاب در سراسر بدن می شود.
- محافظت از سیستم ایمنی بدن را تضعیف می کند.
- ارسال مواد مغذی و اکسیژن به سلولهای آسیب دیده را مسدود می کند.
- از رسیدن گلبول های سفید به زخم جلوگیری می کند.
چگونه از زخم های دیابتی جلوگیری کنیم؟
خطرات مرتبط با زخم های دیابتی ترسناک است ، اما می توان از آنها جلوگیری کرد. اقدامات احتیاطی زیر را انجام دهید تا احتمال ایجاد زخم دیابتی غیر قابل بهبود را به حداقل برسانید.
خرید کفش مناسب!
خرید کفش مناسب ترین راه برای جلوگیری از زخم های دیابتی در پاها است. کفش های نامناسب باعث ساییدگی و باعث ایجاد تاول می شوند و این تاول ها به سرعت منجر به زخم پای دیابتی می شوند. کفش مناسب به اندازه کافی محکم خواهد بود تا مانع از ساییدگی پوست شود، اما در عین حال به اندازه کافی گشاد است و راحتی را برای پا و انگشتان پا فراهم میکند. بسیاری از بیماران دیابتی حتی کفش های مخصوص ارتوپدی را انتخاب می کنند که به صورت سفارشی ساخته می شود تا متناسب با اندازه ، شکل و خطوط پای آنها باشد.
روزانه پا را چک کرده و بشویید!
علاوه بر پوشیدن کفش مناسب ، حتماً هر روز پاهای خود را چک کنید ، یا از همسر یا دوست خود بخواهید که پاهای شما را چک کند. آسیب عصب دیابتی احساس درد ناشی از زخم را برای شما بسیار دشوارتر می کند ، بنابراین فقط یک بازرسی بصری علائم آسیب را نشان می دهد. با دقت به دنبال بریدگی ، ترک و تاول باشید. از نزدیک ناخن ها را بررسی کنید زیرا این ناحیه به ویژه در برابر عفونت آسیب پذیر است.
همچنین اطمینان حاصل کنید که حداقل یک بار در روز پاهای خود را با آب گرم می شویید و سپس آن را خشک کنید. خشک شدن منطقه بین انگشتان پا مهم است تا رطوبت جمع نشود و باکتری تولید نکند. برای کوتاه کردن صحیح ناخن های پای خود وقت بگذارید. پاهای خود را پس از شستن مرطوب کنید تا ترک خوردگی را به حداقل برسد.
قند خون خود را کنترل کنید!
البته ، تحت کنترل نگه داشتن دیابت بهترین راهکار کلی برای جلوگیری از زخم های دیابتی است. هماهنگی با پزشک برای درمان دیابت با رژیم ، ورزش و تنظیمات دارویی می تواند تأثیر بسزایی در کارآیی روند طبیعی ترمیم زخم و سیستم ایمنی بدن داشته باشد.
نکاتی برای جلوگیری از عفونت در زخم دیابتی شما
نکات زیر به شما کمک می کند تا نتایج مراقبت از زخم دیابتی خود را به حداکثر برسانید و از هرگونه عوارض مرتبط با عفونت جلوگیری کنید.
مراقبت مناسب از زخم
نمی توانید زخم دیابتی خود را نادیده بگیرید و انتظار داشته باشید که خود به خود بهبود یابد. با انجام مراقبت های مناسب از زخم های دیابتی ، از زخم خود در برابر عفونت محافظت کرده و به ادامه روند ترمیم کمک خواهید کرد.
مراقبت مناسب از زخم برای هر بیمار متفاوت است. اندازه ، سن و شرایط زخم شما نوع خاصی از مراقبت را که برای تسریع بهبودی لازم دارید تعیین می کند.
دوری از آلودگی
همچنین دوری از منابع آلوده به ویژه استخرهای شنای عمومی و وان های گرم ، بسیار مهم است. این مناطق زمینه پرورش باکتری هایی است که بدون زحمت به زخم های دیابتی راه پیدا می کنند. حتی غوطه ور شدن در وان می تواند به باکتری ها فرصت ایجاد عفونت را بدهد .
گزینه های درمان مراقبت از زخم دیابتی
گزینه های زیر برای درمان زخم دیابتی می تواند موثر باشد.
کفش مناسب
ممکن است پزشک برای درمان زخم دیابتی شما کفش های مناسبی را به شما توصیه کند.
مراقبت از زخم با هایپرباریک
اکسیژن درمانی هایپرباریک (HBOT) آخرین درمان برای زخم های دیابتی است. در طول یک دوره درمان با HBOT ، شما به راحتی در یک محفظه خاص فوق فشار قرار می گیرید و اکسیژن غلیظ را به راحتی استنشاق می کنید. همین اکسیژن از بدن عبور می کند ، مستقیماً در تمام مایعات بدن حل می شود و در مناطقی که گردش خون کاهش یافته یا مسدود شده است ، نفوذ می کند.
مراقبت هایپرباریک از زخم چگونه به بهبود زخم های دیابتی شما کمک می کند؟
اکسیژن فقط می تواند از طریق خون در سلول های قرمز خون راه پیدا کند. از آنجا که مشکلات گردش خون مرتبط با دیابت ، حرکت گلبول های قرمز خون را کند می کند ، بافت های مهم از اکسیژن محروم می شوند.
استنشاق جریان غلیظ اکسیژن که از طریق درمان های منظم HBOT تأمین می شود ، غلبه بر کمبود اکسیژن و تحریک روند بهبودی را موثرتر می کند.
در این روش گلبولهای سفید خون اکسیژن مورد نیاز برای از بین بردن باکتریها ، کاهش تورم و تولید مثل سریع رگهای خونی جدید را دریافت می کنند. حتی به سلول ها در ساختن بافت همبند جدید و بهبود عملکرد اندام ها کمک می کند.
دیدگاهی یافت نشد