مراحل درمان زخم

چهار مرحله درمان زخم

مراحل درمان زخم به روش سازمان یافته در چهار فرآیند خلاصه می شود: هموستاز (قطع خونریزی)، التهاب، تقویت و بلوغ. اگر چه مراحل درمان زخم خطی هستند اما مراحل درمان زخم ها می توانند بسته به شرایط داخلی و خارجی بیمار به جلو یا عقب پیش روند. چهار مرحله درمان زخم عبارتند از:

مرحله هموستاز (قطع خونریزی)

هموستاز فرآیند بسته شدن زخم با ایجاد لخته است. هموستاز زمانی شروع می شود که خون از بدن خارج می شود. اولین مرحله از هموستاز زمانی است که رگ های خونی برای محدود کردن جریان خون بسته می شوند. سپس پلاکت ها به هم چسبیده می شوند تا جلوی دیواره رگ خونی را بگیرند. در نهایت انعقاد اتفاق می افتد و اتصال پلاکت ها با رشته های فیبرین را تقویت می کند که مانند یک عامل اتصال مولکولی است. مرحله هموستاز زخم بسیار سریع اتفاق می افتد. پلاکت ها در عرض چند ثانیه پس از پارگی دیواره اپیتلیال رگ خونی به سطح لایه درون رگی (endothelium) می چسبند. پس از آن، اولین رشته فیبرین در حدود ۶۰ ثانیه شروع به چسبیدن می کند. همان طور که اولین شبکه (mesh) فیبرین شروع می شود، خونِ مایع بوسیله پروتئین ها و پروترومبین های آزاد، به ژل تبدیل می شود. شکل گیری ترومبوز یا لخته، پلاکت ها و سلول های خونی را در ناحیه زخم نگه می دارد. ترومبوز به طور کلی در مراحل بهبود زخم اهمیت دارد اما اگر از دیواره رگ ها جدا شده و از طریق سیستم گردش خون عبور کند، احتمالاً باعث سکته مغزی، آمبولی ریوی و یا حمله قلبی می شود.

کلینیک درمان زخم دکتر مشتاق٫ بهترین کلینیک زخم در تهران٫‌ تمامی زخم ها مانند زخم پای دیابتی٫‌ زخم بستر٫ زخم سوختگی٫‌ درمان زخم عفونی٫ زخم عروقی ، قطع عضو و … تحت نظر یک تیم پزشکی مجرب٫‌با استفاده از جدیدترین روش های درمان زخم٫‌درمان می شود.

مرحله التهابی

التهاب، دومین مرحله از درمان زخم است و درست بلافاصله پس از ایجاد زخم، زمانی که رگ های خونی آسیب دیده، شروع به ترشح ترانسودا (ساخته شده از آب، نمک و پروتئین) می کنند، باعث ایجاد تورم موضعی می شود. التهاب علاوه بر کنترل خونریزی، از عفونت نیز جلوگیری می کند. جذب مایع به سلول ها اجازه می دهد که برای درمان و بهبود زخم به سمت ناحیه آسیب دیده حرکت کنند. در طول فاز التهابی، سلول های آسیب دیده، پاتوژن ها و باکتری ها از ناحیه زخم برداشته می شوند. سلول های سفید خون، عوامل رشد، مواد مغذی و آنزیم ها، باعث ایجاد تورم، گرما، درد و قرمزی می شوند که معمولاً در این مرحله از بهبود زخم دیده می شود. التهاب بخشی طبیعی از روند بهبود زخم است و تنها زمانی مشکل ساز است که مدت آن بیش از حد معمول باشد.

مرحله تقویت کننده

مرحله تقویت از بهبود زخم، زمانی است که زخم با بافت جدید ساخته شده از ماتریس کلاژن و خارج سلولی بازسازی می شود. در مرحله تقویت، زخم به عنوان یک بافت جدید ساخته می شود. علاوه بر این یک شبکه جدید از عروق خونی باید ساخته شود تا بافت گرانولیت بتواند سالم بماند و اکسیژن و مواد مغذی لازم را دریافت کند. مایوفیبروبلاست ها (Myofibroblast) باعث بسته شدن زخم، بوسیله چسباندن لبه های زخم و کشیدن آن ها به سمت یکدیگر از طریق یک ساز و کار مشابه با سلولهای عضلانی نرم می شوند. در مرحله درمان زخم، بافت گرانولیت به رنگ صورتی یا قرمز است و سطح آن ناهموار است. علاوه بر این، بافت گرانولیت سالم به راحتی خونریزی نمی کند. بافت گرانولیت تیره می تواند نشانه عفونت، ایسکمی یا پرفیوژن (خونیاری) ضعیف باشد. در فاز نهایی از مرحله تقویت زخم از مراحل درمان زخم، سلول های اپیتلیال به سطح زخم می رسند. این نکته مهم را به خاطر داشته باشید که زمانی که زخم ها مرطوب و هیدارته باشند، اپیتلیالیزاسیون سریعتر اتفاق می افتد. زمانی که سم زدایی در طول ۴۸ ساعت پس از ایجاد زخم اعمال می شود، آن ها رطوبت بافت سطحی برای بهینه سازی اپیتلیالیزاسیون را حفظ می کنند.

⇐ کلینیک تخصصی درمان زخم دکتر مشتاق به همراه کادر تخصصی خود در زمینه درمان انواع زخم ها، از جمله درمان زخم بستر، درمان زخم عفونی، درمان زخم پای دیابتی ، درمان زخم سوختگی با پشتوانه ای قوی از تجربه و تخصص همکاران و اساتید دانشگاهی در خدمت شما هموطنان عزیز می باشد.

مرحله بلوغ

این مرحله، مرحله بازسازی زخم نیز نامیده می شود. مرحله بلوغ زمانی است که کلاژن نوع ۳ به کلاژن نوع ۱ بازسازی شده و زخم به طور کامل بسته می شود. سلول هایی که برای ترمیم زخم مورد استفاده قرار می گیرند اما دیگر مورد نیاز نیستند توسط آپویتوز (خزان یاخته) یا مرگ سلولی برنامه ریزی شده حذف می شوند. هنگامی که کلاژن در طول مرحله تقویت قرار می گیرد، نامنظم و زخم، ضخیم است. در طول مرحله بلوغ، کلاژن در امتداد خطوط فشار قرار دارد، دوباره آب جذب می شود، بنابراین الیاف کلاژن می توانند به یکدیگر نزدیک تر و متقاطع تر شوند. پیوند متقاطع کلاژن ها، می تواند ضخامت زخم را کاهش دهد و همچنین می تواند باعث افزایش سطح پوست زخم شود. به طور کلی بازسازی حدود ۲۱ روز پس از آسیب آغاز می شود و می تواند یک سال یا بیشتر ادامه یابد. حتی با اتصال متقاطع، مناطق زخم شده همچنان ضعیف تر از قسمت های بدون آسیب پوست هستند که عموماً تنها ۸۰ درصد از استحکام کششی پوست بدون آسیب را دارند.

مراحل درمان زخم یک روند پیچیده و شکننده است. عدم پیشرفت در مراحل درمان زخم می تواند منجر به زخم مزمن شود. عوامل موثر بر زخم های مزمن عبارتست از بیماری های وریدی، عفونت، دیابت و کمبود متابولیک سالمندان. با مراقبت از زخم بوسیله تمیز و مرطوب نگه داشتن زخم و محافظت از زخم در برابر آسیب مجدد یا عفونت، می توان به روند درمان زخم سرعت بخشید.