زخم سوختگی و درمان

اطلاعات در مورد بیمار دچار سوختگی شده:

پس از اولین مداخله در بیمار دچار سوختگی ، اطلاعات زیر در مورد بیمار باید قبل از تحویل به واحد مدیریت درمان منتقل شود:

1. سن بیمار
2. جنسیت بیمار
3. محل و نوع آسیب
4. عامل سوختگی
5. زمان سوختگی
6. عرض سوختگی ، نواحی بدن و عمق سوختگی
7. آسیب های همراه
8. بیماری های همراه
9. وضعیت عمومی بیمار و مداخلات

مداخله اضطراری:

مداخله اضطراری به طور خلاصه در زیر آمده است:

اول از همه ، راه تنفس باید باز شود. در صورت بروز هرگونه ناراحتی تنفسی در بیمار ، باید سریعاً برطرف شود ، در صورت لزوم باید لوله گذاری داخل تراشه انجام شود و در صورت تردید ، این گزینه بدون تأخیر انجام می شود. لوله گذاری تراشه برای اطمینان از تنفس و تراکئوستومی در موارد ضروری باید انجام شود.

• مسیر مایعات داخل وریدی باید فراهم شود:
  – در بیماران کودک یک یا دو عروق محیطی با عملکرد خوب می تواند مسیرهای مایع کافی را فراهم کند. با این حال ، “کاتتریزاسیون مرکزی” باید برای سوختگی های بزرگ که نیاز به نظارت دقیق دارند ، مناسب است.
  – دمای مایعات تجویز شده باید نزدیک به دمای بدن باشد ، در غیر این صورت ممکن است هیپوترمی سیستمیک در بیمار ایجاد شود.
• وجود ترومای همراه باید بررسی شود و معاینه و درمان برای آنها انجام شود. در صورت سوختگی در بیمار با ترومای متعدد ، اولویت با شاخه تهدید کننده زندگی است. در این موارد ، متخصص زخم به عنوان یک پزشک مشاور در مدیریت بیمار شرکت می کند.
• وزن ، قد و سطح بدن در متر مربع باید به ویژه در بیماران کودک محاسبه شود. این محاسبه اساس احیای مایعات را ایجاد می کند. مجدداً ، این محاسبه برای گزارش شدت آسیب دیدگی به واحد مربوطه در صورت انتقال بیمار مهم است. در محاسبه شدت سوختگی ، قانون ۹ در بزرگسالان محاسبه نسبتاً دقیقی را ارائه می دهد. نمودارهای Lund-Browder برای کودکان با دقت بیشتری به شما ایده می دهند.
• در دوره اولیه ، پوشاندن زخم با پانسمان تمیز کافی است. در اثر سوختگی های بزرگ به دلیل ورم طلا و جواهر مانند دستبند ، انگشتر و گردنبند باید جدا شود.
• عرض سوختگی کل:
  – > 10٪ TYG در کودکان
  – > 20٪ TYG در بزرگسالان
  باید مایعات داخل وریدی داده شود.
•  مواردی که مایعات بیشتری از مقدار محاسبه شده نیاز دارند:
  – وجود ترومای اضافی
  – بیماران الکلی
  – آسیب استنشاقی
  – کم آبی
  – سوختگی الکتریکی
• “کاتتر ادراری” باید در بیمارانی که دچار سوختگی گسترده یا سوختگی پرینه هستند ، قرار داده شود که از نزدیک تحت نظر قرار گیرند. مقدار ادرار برای برداشت در واحد زمان:
  – بزرگسالان: ۵۰-۳۰ میلی لیتر در ساعت
  کودکان: ۱ تا ۲ میلی لیتر در کیلوگرم در ساعت)
  در موارد سوختگی الکتریکی و آسیب استنشاقی همراه با سوختگی ، میزان ادرار مورد نظر باید دو برابر حجم گفته شده در بالا باشد.
• استفاده از پماد یا کرم های حاوی مواد بی حس کننده موضعی روی زخم برای تسکین درد منع مصرف ندارد.
•  استفاده از پانسمان سوختگی ، درد بیمار را کم می کند.
• در سوختگی های با مواد شیمیایی ، سوختگی تا زمانی که ماده فعال با پوست در تماس باشد ، ادامه می یابد. بیمار باید با آب در دمای بدن شسته شود. در حین شستشوی طولانی باید از “هیپوترمی” اجتناب شود.
• سوختگی های الکتریکی ، سوختگی های شیمیایی ، و سوختگی های گسترده و یا عمیق باید کنترل شود.
• در سوختگی های الکتریکی با ولتاژ بالا ، باید مایعات داده شود تا زمانی که رنگ ادرار روشن شده و ادرار قلیایی شود.
• برای بیمارانی که دچار سوختگی متوسط ​​و گسترده هستند و در مواردی که صدمات و یا بیماری های همراه خطر را افزایش می دهد، باید نمونه های خون و ادرار گرفته شود.

مراقبت از زخم سوختگی:

اول از همه، نیاز به پیگیری بستری یا سرپایی باید مشخص شود. سوختگی هایی که نیاز به دبریدمان جراحی ، اسکارکتومی ، فاشیوتومی دارند ، سوختگی های بزرگ و پیچیده که احتیاج به احیا شدید مایعات دارند ، یا سوختگی های عمیق که نیاز به پیوند دارند در این بخش قرار ندارد. رویکردهای درمانی زیر برای بیمارانی است که به صورت سرپایی پیگیری می شوند.

معیارهای پیگیری سرپایی برای مدیریت بیمار به صورت سرپایی در نظر گرفته می شود:

• نیاز به احیای مایعات داخل وریدی باید از بین برود
• عارضه ای نباید ادامه داشته باشد
• باید تأیید شود که هیچ سپسیسی وجود ندارد
• تغذیه روده ای کافی باید فراهم شود
• کنترل درد باید به طور کافی با مسکن های خوراکی انجام شود.

تمیز کردن زخم پانسمان:

به منظور پاکسازی زخم و از بین بردن آلودگی های باقیمانده ، زخم ها با آب شیر یا سرم شسته می شوند.

برای سوختگی های جزئی نیازی به استفاده از کرم های ضد میکروبی موضعی یا پمادها نیست. پانسمان با گاز استریل آغشته به پارافین یا پماد های روغنی مناسب است. مواد پانسمان باید به طور جداگانه و برای هر بیمار به صورت یکبار مصرف تهیه شود