درمان زخم پای دیابتی با لیزر کم توان
دیابت، یک بیماری مزمن با سطح قند خون بالا به علت کمبود هورمون انسولین و یا اختلال در تاثیر این هورمون است. این بیماری از هر ۱۴ نفر در ۱ نفر دیده می شود. این بیماری در چشم ، کلیه ها، گرفتگی عروقی تاثیر منفی می گذارد. یکی دیگر از مشکلات ناشی از این بیماری به عنوان پای دیابتی تعریف می شود و می تواند به عنوان زخمی که دیر بهبود می یابد در پای بیماران دیابتی دیده شود. در بیماران دیابتی به علت حساسیت به عفونت ، یک زخم کوچک در پا می تواند به راحتی التهاب ایجاد کند و عفونت پا دیابتی رخ دهد.
زخم پای دیابتی در یکی از هر ۷ تا ۸ بیمار مبتلا به دیابت دیده می شود. مسئول نیمی از جراحی های ناشی از تروما و قطع پا، زخم پای دیابتی است. این داده ها به تنهایی برای نشان دادن جدیت زخم پای دیابتی کافی است.
چه افرادی در معرض خطر ابتلا به زخم پای دیابتی هستند؟
در یک دوره ، از هر ۷ بیمار دیابتی ۱ بیمار دچار زخم پای دیابتی می شود. این زخم ها حتی اگر به خوبی درمان شوند، می توانند باعث قطع پا شوند. با مراقبت خوب، از این عواقب منفی می توان تا حد زیادی اجتناب کرد. به همین دلیل بسیار مهم است بدانید که چه افرادی در معرض خطر ابتلا به بیماری دیابت قرار دارند و پیگیری منظم بیماران در این گروه مهم است. بیمارانی که در معرض خطر ابتلا به زخم پای دیابتی قرار دارند:
- افرادی که سطح قند خون بالا دارند
- افرادی که قبلا در پای آنها زخم ایجاد شده
- افرادی که پای آنها بی حس است
- افرادی که در اثر دیابت دچار نارسایی کلیه هستند
- افرادی که دچار اختلال بینایی / از دست دادن بینایی هستند
- افرادی که دچار انسداد عروقی هستند
- افرادی که با کاهش حرکت مچ پا مواجه هستند.
- افرادی که دچار تغییر شکل پا هستند
- افرادی که ترک و خشکی پا دارند
- افرادی که مراقبت کافی از پا ندارند
- افرادی که به تمیزی پا توجه ندارند
- افرادی که سیگار مصرف می کنند
- افراد چاق
- افراد ۶۵ سال به بالا
- افرادی که در پا و ناخن ها عفونت قارچی دارند
- پوشیدن کفش های نامناسب و یا راه رفتن با پاهای برهنه
درمان زخم پای دیابتی با لیزر کم توان
زخم های ناشی از اختلالات تغذیه بافت و تنگی و انسداد ناشی از نارسایی گردش خون در پاهای بیماران مبتلا به دیابت، پای دیابتی نامیده می شود. به دلیل تنگی و انسداد در عروق، خون نمی تواند به اندازه کافی به رگ های زیر زانو برسد و درد، ورم، فرو رفتگی ناخن، التهاب و زخم در این قسمت ها رخ می دهد. به عبارت دیگر با نرسیدن اکسیژن به بافت ها و اختلال در تغذیه بافت ها، زخم پای دیابتی رخ می دهد. در بیماران مبتلا به دیابت، پانکراس نمی تواند انسولین را به اندازه کافی آزاد کند، بنابراین گلوکز( قند) مصرف شده با غذا نمی تواند برای تولید انرژی به طور کامل مورد استفاده قرار گیرد. در عوض، سطح قند خون افزایش می یابد و بیمار در این وضعیت بیمار دیابتی نامیده می شود.
امروزه در بسیاری از کلینیک ها برای خون رسانی به قسمت های کم خون پا، استنت هایی قرار داده می شود. احتمال استنت گذاری در برخی بیماران مبتلا به زخم پای دیابتی امکان پذیر نیست. گاهی با تنگ شدن و انسداد در هر دو پا، به ویژه در رگ های زیر زانو ، پا از مویرگ ها تغذیه می کند و بنابراین تغذیه کافی نیست.
در این بیماران دردی که درد در حالت استراحت نامیده می شود رخ می دهد و یا آنها هنگام پیاده روی در فاصله های کوتاه مدت به توقف نیاز دارند.
در این بیماران علاوه بر درمان دارویی، لیزر درمانی کم توان ، که بهترین درمان و روش مراقبت از پا است، استفاده می شود.
درمان با لیزر کم توان در چه افرادی و چگونه انجام می شود؟
وضعیت عروق پا و سیستم های دیگر در بیماران با معاینه و آنژیوگرافی بررسی می شود. در نتیجه، اگر برای درمان لیزر کم توان تصمیم گیری شود، درمان در قالب جلسات آغاز می شود.
سه نوع مختلف درمان با لیزر بر اساس پای دیابتی، کتواسیدوز دیابتی، نوروپاتی دیابتی، نفروپاتی دیابتی و رتینوپاتی دیابتی اعمال می شود. درمان با لیزر قرمز، آبی یا سبز.
پرتوهای این لیزر اثرات نفوذ مختلفی بر بافت های سطحی و عمیق دارند. راه عروق از یکی از رگ ها در بازوی بیماران باز می شود و لیزر از طریق این ورید داده می شود. پرتوهای لیزری با جذب سلول های خونی، به ویژه با تغییر میتوکندری با کمک هموگلوبین با اثر جریان خون، مویرگ های تنگ شده و مسدوده شده پاها را ۵-۳ برابر گشاد می کند و مویرگ های نازک جدید ایجاد می کند.
به علاوه، به قسمت هایی که بدون اکسیژن تغذیه نمی شوند خون می رسد ، به طوری که زخم هایی که نمی توانند بهبود یابند بهبود می یابند. درد، ورم و گرفتگی های عضلانی کاهش می یابد. بیماران دیگر می توانند شب ها به راحتی بخوابند. مه متر از همه، بدون قطع انگشتان یا پاها می توانند به زندگی ادامه می دهند.
درمان با لیزر کم توان کجا و چگونه انجام می شود؟
- لیزر درمانی به بیمارستان، اتاق عمل و بیهوشی نیازی ندارد.
- این روش به صورت جلسات در شرایط کلینیکی اعمال می شود.
- پس از هر جلسه، بیمار به زندگی طبیعی خود ادامه می دهد. اگر کار می کند، می تواند کار خود را به راحتی ادامه دهد.
- جلسات حدود ۱ ساعت طول می کشد
- پس از ۲ یا ۳ جلسه، بهبود زخم پا و بهبود قابل ملاحظه ای در رنگ پوست مشاهده می شود.
- اگر بر روی پا زخم وجود داشته باشد، پانسمان منظم و با دقت دنبال می شود.
لیزر درمانی از قطع عضو به طور قابل توجه جلوگیری می کند
علت اصلی بافت ها و پای دیابتی، قسمت هایی است که بدون خون و بدون اکسیژن تغذیه می کنند. لیزر درمانی با خون رسانی، شکایت ها و درد را از بین می برد.
source: damartedavileri.com
دیدگاهی یافت نشد