درمان زخم
اکثر افراد به احتمال زیاد در طول زندگی خود در معرض انواع مختلف زخم ها قرار می گیرند. بسیاری از زخم های جزئی سبب آسیب رسیدن به سلول های پوستی می شوند که در پی آن سلول های پوستی عملکرد خود را از دست می دهند که در این صورت نیاز به زمان و درمان ساده ای برای بهبود این زخم های سطحی و جزئی نیاز است. رایج ترین زخم ها، زخم های سطحی هستند که محدود به لایه های پوستی بیرونی می باشد.
در عین حال بعضی از زخم ها عمیق تر هستند، که به بافت ها و اندام های زیرین پوست، آسیب می رسانند. زخم، بسته به علت، محل و عمق خود می تواند از یک آسیب ساده به یک خطر و تهدید جدی برای افراد محسوب شود.
علل و انواع زخم
زخم حاد و زخم مزمن
با توجه به زمان بهبود زخم، می توان آن را به دو نوع حاد و یا مزمن طبقه بندی کرد. افرادی که به هر علتی دچار زخم حاد در بدن خود شده اند، در مدت زمان پیش بینی شده ای بهبود می یابند و زخم آن ها پس از بهبود بدون هیچ عوارضی خواهد بود. این در حالی است که افرادی که زخم آن ها در طبقه بندی زخم های مزمن قرار گرفته است، مدت زمان بیشتری طول می کشد تا زخم آن ها درمان شود و ممکن است درمان زخم شامل برخی از عوارض نیز باشد.
⇐ کلینیک تخصصی درمان زخم دکتر مشتاق به همراه کادر تخصصی خود در زمینه درمان انواع زخم ها، از جمله درمان زخم بستر، درمان زخم عفونی، درمان زخم پای دیابتی با پشتوانه ای قوی از تجربه و تخصص همکاران و اساتید دانشگاهی در خدمت شما هموطنان عزیز می باشد.
زخم باز و زخم بسته
زخم ها می توانند باز یا بسته باشند. در نوع باز آن شما می توانید خونریزی و پاره شدن پوست را مشاهده کنید. زخم های باز یا زخم های نفوذی به انواع مختلفی تقسیم می شوند. این نوع زخم ها نسبت به زخم بسته، بیشتر در معرض آلودگی هستند. اما نوع بسته زخم یا زخم ها غیر نفوذی، در زیر پوست یا جلد رخ می دهد. و در پی آن خونریزی در خارج از پوست رخ نمی دهد.
زخم تمیز و زخم آلوده
روش دیگری برای طبقه بندی زخم ها وجود دارد، در این روش می توان تعیین کرد که زخم تمیز یا آلوده است. زخم های تمیز که به آن ها زخم غیر عفونی نیز گفته می شود، عاری از هر نوع مواد خارجی یا باکتری است. این در حالی است که زخم های آلوده ممکن است به دلایل مختلفی دچار عفونت شده باشد. این زخم ها معمولا به وسیله نفوذ باکتری و یا آسیب های خارجی، آلوده می شوند.
منشأ زخم
منشاء زخم می تواند داخلی و یا خارجی باشد. منشاء زخم های داخلی می تواند ناشی از اختلال عملکرد ایمنی و عصبی بدن، یا کاهش میزان خون، اکسیژن و مواد مغذی در آن منطقه باشد. مانند بیماری های مزمن پزشکی ( دیابت، آترواسکلروز، ترومبز ورید عمقی )
زخم های خارجی معمولا به وسیله نفوذ و یا آُسیب های خارجی به وجود آیند.
زخم ها انواع دیگری دارند که برخی از آن ها به شرح زیر می باشد:
زخم های غیر نفوذی
زخم های غیر نفوذی معمولا به علت آسیب های خفیف یا اصطحکاک با سطوح دیگر رخ می دهد. در این نوع از زخم ها، پوست باز نمی شود. و ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- زخم های سایشی: خراش لایه خارجی پوست
- زخم ناشی از مصدومیت: کبودی های ناشی از انباشته شدن خون و سلول های مرده در زیر پوست
- زخم ناشی از سکته مغزی ( زخم بستر): آسیب به بافت های اندام تحتانی
- زخم های نفوذی: در زخم های نفوذی پوست بدن از بین می رود و یا باز می شود. در این حالت زخم به بافت و اندام زیرین نیز می رسد که شامل موارد زیر است:
- زخم به وسیله اشیا نوک تیز مانند چاقو
- زخم ناشی از سلاح گرم مانند زخم گلوله
- زخم های جراحی
- زخم های متفاوتی ممکن است وجود داشته باشد، مانند:
- زخم های حرارتی: زخم های حرارتی در پی دمای شدید (گرم یا سرد)، می تواند منجر به آسیب های حرارتی مانند سوختگی و یا آفتاب سوختگی شود.
- زخم های شیمیایی: این زخم ها در نتیجه تماس و یا استنشاق مواد شیمیایی رخ می دهد. که در این حالت می تواند منجر به آسیب هایی به پوست و ریه شود.
- زخم های الکتریکی: زخم های الکتریکی که جزو زخم های سوختگی یا زخم سطحی ثانویه نیز است در پی جریان الکتریکی با ولتاژ بالا به بدن رخ می دهد و ممکن است سبب آسیب های شدید داخلی شود.
علائم و نشانه ها
علائم و نشانه های زخم بستگی به محل زخم، عمق و عامل ایجاد کننده دارد. به طور کلی زخم ها با درد، قرمزی، تورم، خونریزی و یا در برخی موارد با از دست دادن یا آسیب شدید ناحیه زخم شده همراه هستند.
چه کسانی در معرض خطر زخم هستند!
همه انسان ها در معرض خطر ابتلا به انواع زخم ها هستند. اما در این بین کودکان، سالمندان و افراد مبتلا به مواد مخدر و افرادی که دارای بیماری های روانی و یا معلولیت هستند، بیشتر در معرض خطر هستند. افرادی که در یک محیط خطرناک زندگی می کنند و یا مشاغل خطرناک دارند ممکن است در معرض خطر بیشتری برای زخم باشند. بیماران مبتلا به بیماری مزمن (که شایع ترین آن دیابت و افرادی که در پی سکته مغزی دچار معلولیت شده اند، می باشد.) و همینطور افرادی که دچار ضعف در سیستم ایمنی بدن خود هستند در معرض خطر ابتلا به زخم هستند.
درمان زخم
در ایام قدیم، روش های زیادی برای درمان زخم ها وجود نداشت و عموما از روش پانسمان سنتی برای بسیاری از زخم ها استفاده می شد. این در حالی است که امروزه با پیشرفت علم پزشکی، روش های درمانی متفاوتی برای انواع زخم ها ابداع شده است. برخی از این روش ها به شرح زیر می باشد:
درمان زخم با پانسمان نوین
همانطور که از اسم آن مشخص است، این روش درمانی نو و در دو دهه اخیر رواج بسیاری یافته است. پانسمان نوین علاوه بر داشتن تمام ویژگی های مربوط به یک پانسمان ایده آل، روش درمان مرطوب زخم را نیز فراهم کرده است. با توجه به تاثیر این پانسمان ها بر روی انواع زخم ها و نتیجه مثبت روند درمان این زخم ها مانند زخم بستر، زخم دیابت، زخم سوختگی، زخم های بعد از جراحی و سایر زخم ها… روز به روز مصرف این پانسمان ها افزایش یافته و انواع جدیدتر و موثرتری از آن ها روانه بازار می شود.
برخی از انواع پانسمان های نوین عبارتند از هیدروژل ها، آلژینات ها، فوم ها و هیدروکلوییدها، کربن ها، کلاژن ها و هیدروفایبر.
درمان زخم به روش وکیوم تراپی
درمان زخم به روش وکیوم تراپی یکی دیگر از روش های نوین درمان زخم به شمار می رود که در آن از فشار منفی که کاملا کنترل شده است استفاده می شود. در این روش درمانی این امکان وجود دارد که علاوه بر ترمیم زخمی که در قسمت داخلی بدن است، در قسمت سطحی زخم نیز، فرآیند ترمیم انجام می گیرد.
در روش درمان زخم با وکیوم تراپی، با استفاده از فشار منفی، سرعت جریان خون در قسمت زخم، افزایش می یابد. در پی افزایش جریان خون، اکسیژن و مواد مغذی بیشتری به زخم فرد می رسد. در این روش علاوه بر اینکه سرعت ترمیم زخم به طور چشم گیری افزایش می یابد، هزینه های درمان برای فرد نیز کاهش می یابد.
روش درمانی وکیوم تراپی برای درمان زخم های حاد و مزمن، زخم سوختگی، زخم ناشی از تروما، زخم بستر، زخم دیابت و همینطور زخم های پس از جراحی کاربرد دارد.
درمان زخم به روش اوزون تراپی
همانند دو روش قبل، اوزون تراپی یا اوزون درمانی روشی نسبتا نوین محسوب می شود، که پزشکان این روش درمانی را جایگزین مناسبی برای روش کورتون درمانی می دانند. در این روش درمانی پزشک معالج، دوز مناسبی از گاز یا محلول اوزون را به بدن فرد تزریق می کند. گاز یا محلول اوزون در بدن تبدیل به اکسیژن شده و روند بهبود زخم را به طور چشم گیری افزایش می دهد. اوزون علاوه بر التیام زخم ها، با افزایش اکسیژن بدن سبب افزایش جریان خون در بدن شده و با رساندن مواد مغذی به زخم موجب بهبود آن نیز می شود.
برخی از خدمات کلینیک زخم دکتر مشتاق، کلینیک درمان زخم خوب در تهران:
دیدگاهی یافت نشد