درجه بندی زخم بستر

زخم بستر چیست؟

وقتی وزن بدن در حالت خوابیده قرار دارد ، به مناطقی که با تشک تماس می گیرند فشار وارد می شود.  در افرادی که به تخت یا صندلی وابسته هستند ، ماندن طولانی مدت در همان وضعیت باعث می شود که وزن بدن به طور مداوم به همان مناطق فشار وارد کند. این امر منجر به اختلال در گردش خون و تغذیه در مناطق تحت فشار ، آسیب رساندن به پوست و بافت زیرپوستی و در نهایت ایجاد زخم بستر می شود.

اصطکاک همچنین ایجاد زخم بستر را تسهیل کرده و زخم در حال ظهور را پیش می برد.

تماس ادرار ، عرق و مدفوع با پوست باعث ایجاد زخم بستر می شود.

همچنین ایجاد عفونت روی زخم رایج است.

اگرچه ممکن است زخم های فشاری برای بیماران مزمن مشکل به نظر برسد ، اما شروع زخم ها معمولاً همزمان با مرحله حاد بیماری است. دلیل این است که ، در طی بیماری حاد ، توجه به مشکل اصلی بیمار معطوف می شود و خطر ابتلا به زخم اغلب در نظر گرفته نمی شود.

زخم بستر راحتی فرد را مختل می کند ، خطر بیماری و مرگ  و بار مالی را افزایش می دهد. بنابراین ، این یک مشکل مهم سلامتی است.

با این حال ، این مشکل قبل از شروع با کمک روش های بسیار ساده در بیماران در معرض خطر قابل حل است.

چه افرادی در معرض خطر هستند؟

افرادی که به تخت یا صندلی وابسته هستند ، افرادی که محدودیت حرکت دارند ، کسانی که نقص حسی به دلیل آسیب عصبی دارند (به علت آسیب نخاع ، دیابت و غیره) ، افراد با مشکلات گردش خون ، افراد مسن ، افراد بسیار چاق یا ضعیف در معرض خطر هستند.  از آنجایی که فشار وارد شده به بافت ها در افراد بسیار چاق افزایش می یابد ، افراد بسیار لاغر به دلیل ناکافی بودن بافت زیرپوستی ، از نظر ایجاد زخم بستر در خطر هستند.  ایجاد زخم در کسانی که مشکلات بی اختیاری ادرار و مدفوع ، سوتغذیه و کمبود مایعات مصرفی دارند ، آسان تر می شود. اگر در ناحیه ای زخم بستر وجود داشته باشد ، خطر ایجاد زخم برای بار دوم در آن ناحیه بیشتر است.

قسمت های که زخم بستر ایجاد می شود : قسمت هایی که به طور مکرر زخم بستر در آن ایجاد می شود ، مناطقی است که وزن بدن را تحمل می کنند. این قسمت ها عبارتند از: دنبالچه ، باسن ، آرنج ، پاشنه ، تیغه های شانه ، زانوها ، برآمدگی مچ پا ، سر و گوش ها. در افراد چاق  زیر سینه ها ، نواحی شکم و منحنی های بین بدن نیز مناطق خطرناک برای ایجاد زخم بستر است.

چگونه می توان از زخم بستر جلوگیری کرد؟

سطح پوست بیمار در تماس با تخت را هر روز بررسی کنید. اولین قدم در جلوگیری از زخم بستر ، بررسی منظم پوست افراد در معرض خطر است.

از بیمار بخواهید که مرتباً موقعیت خود را تغییر دهد. تغییر مکرر وضعیت بیمار تضمین می کند که ناحیه تحمل کننده وزن به طور مداوم در حال تغییر است. بهتر است که هر ۲ ساعت موقعیت را تغییر دهید. استفاده از تشک مواج یکی از اقدامات جلوگیری از تشکیل زخم است.

مطمئن شوید که ملافه های تخت بیمار خشک ، تمیز و بدون چین و چروک است. ملافه ، صندلی ،   و غیره بیمار باید تمیز و خشک باشد. ملحفه نباید چروک باشد. از مواد مصنوعی که عرق و رطوبت را جذب نمی کنند ، نباید در انتخاب ملحفه استفاده شود. پوست بیمار نیز باید تمیز و خشک باشد. الکل یا ادکلن نباید به پوست بیمار زد.

اطمینان حاصل کنید که بیمار شما از تغذیه و مایعات کافی برخوردار است. تأمین تغذیه مناسب و مصرف مایعات از ایجاد زخم محافظت می کند.

ماساژ و ورزش را فراهم کنید. ماساژ و ورزش اعمال شده در ناحیه بی حرکت ، جریان خون را در مناطق تحت فشار تحریک کرده و از ایجاد زخم جلوگیری می کند.

به خاطر داشته باشید که علی رغم تمام اقدامات احتیاطی که انجام شده است ، بازهم ممکن است زخم بستر ایجاد شود. بنابراین ، آنچه می توان برای مداخله زودرس در زخم بسترهای احتمالی انجام داد ، باید از قبل بررسی شود.

درجه بندی زخم بستر:

 اگرچه از نظر عمق زخم از درجه بندی های مختلفی در زخم بستر استفاده می شود ، طبق درجه بندی که بیشترین استفاده را دارد ، ۴ مرحله وجود دارد.

مرحله ۱: قرمزی و ورم روی پوست وجود دارد که با فشار دادن از بین نمی رود. اگر فشار برداشته و به خوبی مراقبت شود ، آسیب قابل برگشت است و بهبود غالباً کامل است. مرحله اولیه نیز نامیده می شود.

مرحله ۲: مرگ بافتی سطحی در بافت زیرپوستی پیش رفته است. بهبود با درمان های غیر جراحی حاصل می شود.

مرحله ۳: مرگ بافتی با ضخامت کامل بر روی پوست وجود دارد. آسیب به بافت زیرپوستی رسیده است. اگر عفونت ثانویه اضافه شود ، زخم دشوار می شود. در ضایعات بزرگ مداخله جراحی لازم است.

مرحله ۴: آسیب شامل بافت استخوانی است. درمان جراحی است.

Source: www.ankarayarabakim.com