ابتلا به دیابت در حال افزایش است پیش بینی می شود در ۳۰ سال آینده دو برابر شود! این مشکل در بیماران دیابتی بسیار جدی است و در ۲۵-۱۵ درصد بیماران علت ۸۰ درصد قطع عضو اندام تحتانی است. عفونت پای دیابتی در ۴۱/۱ بیماران دیابتی ایجاد می شود. عفونت پا ۲۰ درصد از دلایل بستری بیماران دیابتی در بیمارستان است. عفونت پای دیابتی شایع ترین عارضه دیابت است که منجر به بستری شدن در بیمارستان و شدیدترین عواقب آن می شود. علت از دست دادن شغل، ناتوانی و آسیب های روانی و اجتماعی است. مهمترین علت قطع پا بدون ضربه است.
عفونت ها چه اشکالی دارند؟
- سلولیت
- پارونیشیا
- آبسه
- آرتریت
- استئومیلیت
چگونه بیماران را ارزیابی کنیم؟
رویکرد چند رشته ای:
حالت متابولیک:
- تنظیم قند خون
- عملکردهای کلیوی
تغذیه پا:
- آیا گردش خون محیطی باز است؟
- وضعیت عفونت پا
- عمق و شدت
علائم سیستمیک عفونت
طبقه بندی:
- پرفیوژن
- گسترش
- عمق
- عفونت
- احساس
درجه ۱:
- تورم یا سفتی موضعی
- اریتم
- حساسیت یا درد موضعی
- افزایش دمای محلی
- ترشحات چرکی
- گروه بیماران غیر عفونی
- هیچ نشانه ای برای بستری شدن در بیمارستان وجود ندارد
- هیچ نشانه ای برای آنتی بیوتیک درمانی وجود ندارد
- مراقبت موضعی زخم و درمان حمایتی
درجه ۲:
- عفونت موضعی محدود به پوست و بافت زیر جلدی است
- سایر علل التهاب حذف شده اند
- تروما، نقرس، شکستگی، ترومبوز، نورون حاد شارکوت
- استئوآرتروپاتی
- بدون درگیری بافت عمقی و یافته سیستمیک
- دور زخم اریتم کم تر از ۲ سانتی متر
- بیماران مبتلا به عفونت خفیف
- با درمان سرپایی قابل پیگیری است
- باید کنترل قند خون داشته باشد
- هیچ اختلال گردش خونی که نیاز به جراحی اورژانسی مجدد عروق داشته باشد، نباید وجود داشته باشد
- وضعیت اجتماعی بیمار باید برای مراقبت در منزل و انتقال سریع به بیمارستان در مواقع لزوم مناسب باشد.
مراقبت از زخم:
از فشار دادن و فشارهای مکرر روی پاها باید خودداری کرد، استراحت کرد. اگر بافت هایی وجود دارد که نیاز به دبریدمان دارند، باید تمیز شوند.
درجه ۳:
- اریتم در اطراف زخم > 2 سانتی متر
- عفونت عمیق تر از پوست و بافت زیر جلدی
- آبسه
- استئومیلیت
- آرتریت سپتیک
- هیچ نشانه ای از عفونت سیستمیک وجود ندارد
برای مراقبت از پا:
- کنترل خوب قند خون
- دبریدمان باید در شرایط سرپایی امکان پذیر باشد
- نباید به جراحی اورژانسی نیاز داشته باشد
- بدون بیماری شریانی محیطی
- شرایط مراقبت در منزل باید خوب باشد
در انتخاب آنتی بیوتیک به چه نکاتی توجه کنیم؟
- باریک ترین و موثرترین طیف
- حداقل عوارض جانبی
- استفاده آسان
- حساسیت آنتی بیوتیکی موضعی و عوامل احتمالی
زمان درمان:
- ۷ تا ۱۰ روز در عفونت های خفیف
- عفونت های متوسط ۲ تا ۳ هفته
- آنتی بیوتیک تا زمان بهبود زخم نه ، بلکه تا زمانی که عفونت از بین برود باید خورده شود.
در بیماران مبتلا به استئومیلیت:
- دبریدمان خوب در صورت وجود بافت استخوانی نکروزه
- ثبات متابولیک
- درمان پزشکی به تنهایی و درمان پزشکی همراه با جراحی
- در صورت عدم انجام عمل جراحی حداقل ۳ ماه
- اگر جراحی انجام شده باشد و بافت استخوانی عفونی باقی مانده باقی بماند۴ تا ۶ هفته
- اگر جراحی انجام شده باشد و فقط بافت نرم عفونی باقی مانده باقی بماند۱ تا ۳ هفته
عوامل تسهیل کننده عفونت پا در بیماران دیابتی:
افزایش حساسیت به زخم اندام تحتانی در بیماران دیابتی وجود دارد.
نقص در سیستم ایمنی بدن:
– نوروپاتی
– نارسایی عروقی
– تروما (زخم پا یا داشتن سابقه قطع عضو)
- جنس مرد،
- طول مدت دیابت، اختلال در کنترل گلوکز
- تغییر شکل، افزایش فشار روی پا
- 20 کیلوگرم بیشتر از وزن ایده آل بیمار
درمان عفونت پای دیابتی:
هدف این است که با توقف عفونت از آسیب پیشرونده بافت جلوگیری شود. درمان باید در اسرع وقت پس از تشخیص بالینی شروع شود! قبل از شروع درمان باید نمونه های مناسب تهیه شود.
درمان اغلب به صورت تجربی شروع می شود. درمان آنتی بیوتیکی با توجه به پاسخ بالینی بیمار و نتایج کشت نهایی می شود (ادامه / تغییر)
شناسایی عوامل مهم است:
کوکسی های گرم (+) عوامل ایجاد کننده عفونت هایی هستند که بر اساس زخم های سطحی ایجاد می شوند.
فلور چند میکروبی را می توان در زخم های مزمن یافت.
زخم مزمن طولانی مدت / درمان طولانی مدت با طیف گسترده
نکروز و قانقاریا
Source: www.docplayer.biz
دیدگاهی یافت نشد