تقریباً ۳۵۰ میلیون نفر در جهان به دیابت مبتلا هستند. عنوان شده است که میزان ابتلا به دیابت از اولین گزارش جهانی منتشر شده توسط سازمان بهداشت جهانی در سال ۱۹۸۰ ، ۴ برابر افزایش یافته است و توضیح داده شده است که دلیل این افزایش به دلیل افزایش دیابت نوع ۲ است.
اگر دیابت در طولانی مدت کنترل نشود ، ممکن است به دلیل حمله قلبی ، سکته مغزی ، نابینایی ، نارسایی کلیه و زخم پای دیابتی باعث از دست رفتن اندام شود ، پاهایی که وزن بدن را تحمل می کنند و تحت فشار زیادی قرار دارند ، اندام هایی هستند که بیشتر در معرض زخم قرار دارند و بیشتر مشکلات پا با مراقبت نامناسب یا ناکافی از پا و مشکلات مربوط به کفش رخ می دهد. به خصوص کوتاه کردن اشتباه ناخن ، فرورفتن ناخن ، پینه ، بریدگی ، ضربه ، سوختگی ، قارچ بین انگشتان پا و ناخن از مهم ترین دلایل زخم پا است.
توجه به انسداد عروق :
انسداد عروق می تواند مشکل جدی در زخم های مزمن پا ایجاد کند ، ما اطلاعات زیر را برای بیمارانی که چنین مشکلاتی را تجربه می کنند ، به اشتراک گذاشتیم. “وقتی صحبت از اختلالات گردش خون مانند تنگی و مسدود شدن رگ های پا و ساق پا در بیماران می شود ، اکسیژن و مواد مغذی کافی برای تغذیه بافت ها نمی تواند به قسمت های انتهایی بدن برسد. در این حالت ممکن است بافت ها از بین بروند یا حتی باعث بروز مشکلات گانگرن در پاهای بیمار شود. علاوه بر این ، به دلیل اختلالات گردش خون ، ممکن است زخم هایی در بیمار ایجاد شود که ما زخم پای دیابتی می نامیم.
به دلیل انسداد عروق ، آنتی بیوتیک هایی که برای درمان عفونت موجود در زخم تجویز می شوند با سرعت دلخواه به بافت ها نمی رسند. به دلیل مسدود شدن رگ ها ، بیمار آلوده می شود ، در روند درمان زخم های مزمن پا مشکلاتی ایجاد می شود.
در دیابت درمان نشده و کنترل نشده ، مشکلات مربوط به عصب در پاها باعث کاهش احساس درد ، دما و لمس در بیمار می شود. عدم احساس درد فرو رفتن اجسام خارجی مانند ناخن و سوزن که می تواند به دلیل از دست دادن احساس به دلیل نوروپاتی در پاها باشد ، باعث می شود که دیر متوجه وجود زخم شویم. این نوع صدمات مستعد ابتلا به عفونت است و زخم هایی که ایجاد می شوند می توانند پیشرفت کنند. سوختگی در بیماران دیابتی که از سردی پاهایشان شکایت دارند و پاهایشان را برای گرم کردن به اجاق گاز و بخاری نزدیک می کنند نیز می تواند ایجاد شود. از آنجا که فرورفتن ناخن ها درد ایجاد نمی کنند ، بیمار فقط در صورت بروز عفونت و متورم شدن پاها از این وضعیت آگاه می شود.
بنابراین ، بیماران دیابتی برای محافظت از پاها و جلوگیری از ایجاد زخم باید به چه نکاتی توجه کنند؟
۸ وضعیتی که افراد دیابتی باید برای جلوگیری از آسیب دیدگی به آن توجه کنند:
- تاول در پا
- پینه
- قارچ در ناخن ها و بین انگشتان
- خشکی پا
- بی حسی در سردی پا و لمس
- ضخیم شدن یا تغییر شکل ناخن ها ، ناخن های فرورفته
- احساس درد و نیاز به استراحت پس از چند متر راه رفتن
- درد پایی که از بین نمی رود و خواب را مختل می کند
“اگر مشکلاتی از این قبیل رخ دهد ، باید فوراً به متخصص مراجعه کنید ، زیرا مداخله زودرس مهم است.
درمان زخم پای دیابتی از دو طریق پیشرفت می کند ، روند درمان به شرح زیر است:
- مرحله اول تنظیم عوامل ایجاد کننده زخم:
اول از همه ، بیمار مبتلا به زخم پای دیابتی باید سطح قند نامنظم را به سطح استاندارد برساند و با نظم پایدار پیشرفت کند. اگر بیمار به دلیل دیابت دچار انسداد عروقی شده باشد ، باید میزان و سطح انسداد آن مشخص شود و درمان با توجه به نتیجه تشخیص برنامه ریزی شود. لازم است سطح نوروپاتی ، یعنی آسیب عصبی در ناحیه زخم مشخص شود و درمان مناسب با توجه به نتیجه ترتیب داده شود.
- مرحله دوم یک فرآیند حرفه ای مراقبت از زخم است که با پروتکل مناسب تهیه شده است:
پانسمان و پیگیری منظم بیمار باید با تعیین محصولات مراقبت مناسب از زخم با شرایط زخم توسط متخصص یا تیم مراقبت از زخم انجام شود. پیگیری منظم در درمان های زخم بسیار مهم است. باید بررسی شود که آیا عفونت در زخم ایجاد می شود یا خیر ، و در صورت لزوم با توجه به روند بهبود پروتکل درمان باید تغییر کند. با پیگیری منظم می توان به این روند رسید.
در زخم پای دیابتی ، از بین بردن عفونت در صورت وجود و بستن زخم با برداشتن بافت مرده ضروری است.
Source: www.meraklihastalar.com
دیدگاهی یافت نشد